Τα αιτήματα των θεατρικών ομάδων του ΑΠΘ είναι δίκαια! Θα κατακτηθούν με αγώνες και όχι «διάλογο» με τις πρυτανικές αρχές!

Με ανακοίνωση τους, οι θεατρικές ομάδες του ΑΠΘ καταγγέλλουν την πρυτανεία και τις κοσμητείες του ΑΠΘ για την όλο και χειρότερη μεταχείριση τους, που δημιουργεί συνθήκες εκδίωξης τους από τον χώρο του πανεπιστημίου. Οι θεατρικές ομάδες του ΑΠΘ, στις οποίες συμμετέχουν εκατοντάδες φοιτητές, αποτελούν ένα από τα κυριότερα μέσα πολιτιστικής έκφρασης μέσα στις σχολές. Τα αιτήματα τους για ελεύθερη πρόσβαση χωρίς καταστολή, χώρους και ώρες για πρόβες, υλικοτεχνική υποδομή, είναι πέρα για πέρα δίκαια και πρέπει να στηριχθούν από το φοιτητικό κίνημα.  

         

Το αποστειρωμένο πανεπιστήμιο είναι ο στόχος τους και η καταπάτηση του Ασύλου το μέσο  

Η πολιτική αυτή ασκείται χρόνια από τις αρχές του ΑΠΘ, όμως δεν είναι τυχαία η στιγμή της κλιμάκωσης της. Ήδη από την αρχή του εξαμήνου, ως αποτέλεσμα της ψήφισης του νόμου Γαβρόγλου και της εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο, υλοποιείται στο ΑΠΘ η κατάργηση του Ασύλου και η μετατροπή του σε έναν αποστειρωμένο από πολιτική και πολιτιστική ζωή χώρο. Από τον Οκτώβρη έχει τεθεί σε πράξη το σχέδιο για τις αστυνομικές περιπολίες στο ΑΠΘ, σχέδιο που αν και γίνεται με πρόσχημα την διακίνηση ναρκωτικών, τελικά θα στραφεί ενάντια στην ελεύθερη έκφραση των φοιτητών, που είναι το μόνο αντίβαρο στην μετατροπή του σε απροσπέλαστο γκέτο.          

Η πολιτική των κλειστών αιθουσών για πρόβες, των τραμπουκισμών των φυλάκων ενάντια στις ομάδες και των προσβολών για «φοιτητές που δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο» πηγαίνουν χέρι-χέρι με την πολιτική της καταστολής του φοιτητικού κινήματος. Είναι πολιτική που θα καταλήξει σε κλειστές πόρτες για τις συνελεύσεις των συλλόγων και σε απαγόρευση κάθε πολιτικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής οργάνωσης.  

Δεν θέλουν πανεπιστήμιο με πολιτιστική ζωή γιατί φοβούνται τη νεολαία  

Το πραγματικό ερώτημα που προκύπτει είναι ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν όλα αυτά; Η συνολική πολιτική καταστολής συνδέεται με τα όσα βίωσαν και βιώνουν καθημερινά οι φοιτητές στο επίπεδο των σπουδών και της εργασιακής τους προοπτικής. Γιατί μια νεολαία στην οποία θέλεις να καταργήσεις το δωρεάν σύγγραμμα, θες να δίνεις ένα διασπασμένο πτυχίο χωρίς δικαιώματα για δουλειά, της κόβεις το επίδομα στέγασης, καταργείς την σίτιση στις εστίες, αναγκαστικά την φοβάσαι όταν συγκεντρώνεται, αναζητά, εκφράζεται.        

Η πολιτική της παιδείας των «λίγων κι εκλεκτών», που σκοπεύει να βάλει δίδακτρα στο πανεπιστήμιο και να πετάξει κόσμο έξω από τις σχολές, έχει ανάγκη για να περάσει την καταστολή και την φασιστικοποίηση. Στην πραγματικότητα, η φίμωση των θεατρικών ομάδων δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από μια ακόμα εφαρμογή των νόμων της κυβέρνησης, και υλοποιείται πιστά από το χέρι του υπουργείου, τις πρυτανικές αρχές.

Μ’ αγώνες κερδίζονται οι νίκες! Όχι με «διάλογο» στα όργανα διοίκησης!    

Αν αναγνωρίσουμε από την καθημερινότητα μας ότι αυτή η πολιτική είναι συνολική και σχεδιασμένη, τότε μόνο με την διεκδίκηση και τον αγώνα μπορεί να ανατραπεί και να κατακτηθούν νίκες. Οποιοσδήποτε «διάλογος» ή έκκληση για «αναγνώριση» από τις πρυτανικές αρχές αντικειμενικά τις βοηθάει να εμφανίζονται ως φίλοι των φοιτητών, ενώ στην πραγματικότητα είναι διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν την πιο άγρια καταστολή εναντίων τους. Όταν μια κυβέρνηση ασκεί την πιο βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και την χειρότερη καταστολή, τότε δεν μπορεί κανένα διοικητικό όργανο να αποκτήσει διαφορετική συμπεριφορά. Ο μόνος διάλογος και προτάσεις που έχουν νόημα ανάμεσα στους φοιτητές, μέσα στα συλλογικά τους όργανα που πρέπει να πάρουν αποφάσεις αγώνα και στήριξης των θεατρικών ομάδων.

· Να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των θεατρικών ομάδων σε ελεύθερη πρόσβαση, υποδομή και ώρες λειτουργίας τους!      

· Κάτω τα χέρια από το Άσυλο – το Άσυλο ανήκει σε όλο το λαό!      

· Ελεύθερη πολιτική, συνδικαλιστική, πολιτιστική έκφραση στις σχολές!     

· Κάτω ο νόμος Γαβρόγλου και ο νόμος-πλαίσιο!