Ο Δεκέμβρης είναι εδώ, στους αγώνες του σήμερα!

Ήταν πριν 9 χρόνια που μια σφαίρα των εκπροσώπων της «τάξης» έσβηνε το χαμόγελο ενός 15χρονου μαθητή. Με τον πιο ωμό τρόπο, μέσα σε μια νύχτα, αλλά και στις μέρες που ακολούθησαν, αποκαλύφθηκε όχι μόνο ο ρόλος της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής, μα και ολόκληρου του συστήματος, του οποίου αποτελούν στηρίγματα. Αποκαλύφθηκε ακόμη η κυβέρνηση και το σύνολο των κονδυλοφόρων αυτής της σάπιας κοινωνίας που κοιτούσαν αδιάφορα τον δολοφονημένο Αλέξη, ξέροντας πολύ καλά ποιοι όπλισαν τον δολοφόνο.

Κι αν κάτι έπαιξε ρόλο στο να αποκαλυφθούν όλοι αυτοί ήταν ο μεγάλος νεολαιίστικος ξεσηκωμός που ακολούθησε τη δολοφονία, η έκφραση της συσσωρευμένης οργής μιας γενιάς που φώναξε, πως δεν πάει άλλο, πως αυτή η δολοφονία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, άλλη μια τουφεκιά στα όνειρα και στις ελπίδες μας. Η μαζικότητα και ο παλμός του Δεκέμβρη «έβαλαν φωτιά» σε όλα τα σάπια, αντιδραστικά ιδεολογήματα που μιλούσαν για τη νεολαία του καφέ, του καναπέ και της τηλεόρασης. Απέδειξαν, πως η ίδια δεν ήταν διατεθειμένη να κάτσει στα αυγά της απέναντι στη δολοφονία διαρκείας που δεχόταν.Γι’ αυτό και γέμισε μαζί με τον λαό τους δρόμους και τις πλατείες, βγήκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και όρθωσε το ανάστημά της.

Μέτα από όλα αυτά τα χρόνια, αν κάτι επιβεβαιώνει η πραγματικότητα, είναι, πως η 6^η Δεκέμβρη δεν αποτελεί ένα… μεμονωμένο περιστατικό, μια ανορθογραφία στην κατά τα άλλα «ομαλή»λειτουργία της κοινωνίας. Αντίθετα, οι πολιτικές της τρομοκρατίας και της καταστολής, η άγρια έξαρση της φασιστικοποίησης, της καταστρατήγησης κάθε έννοιας δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας είναι εδώ, κομμάτι της ατζέντας της επίθεσης του συστήματος στον λαό και τη νεολαία. Μιας επίθεσης, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί πρόθυμα κατ’ επιταγή ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, ακολουθώντας τα χνάρια των προκατόχων της σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η 6^η Δεκέμβρη είναι μια διαρκής υπενθύμιση, πως αυτό το σύστημα, το ίδιο σύστημα που ποινικοποιεί τις προσωπικές σχέσεις, στέλνοντας στη φυλακή την Ηριάννα, που τσακίζει κάθε φωνή αντίστασης στη βαρβαρότητα, που συλλαμβάνει και ξυλοκοπεί πολιτικούς πρόσφυγες, που καταδικάζει τους Τούρκους αγωνιστές της ΑΤΙΚ επειδή είναι κομμουνιστές, που πνίγει κάθε κινητοποίηση στα χημικά και το ξύλο, δεν εξανθρωπίζεται. Είναι απ’ τη φύση του εχθρικό απέναντι στον λαό και τη νεολαία, στην ίδια την ανθρώπινη ζωή, για την οποία δεν δίνει δεκάρα ανεξαρτήτου ηλικίας. Αυτό το σύστημα μονάχα ανατρέπεται!

Είναι σήμερα, 9 χρόνια μετά, που η νεολαία καλείται να ξαναπιάσει το νήμα των αγώνων και των εξεγέρσεων, να βάλει τέλος στην «κανονικότητα» της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της τρομοκρατίας και του φόβου. Να ξαναβγεί μπροστά και να διεκδικήσει ζωή με δικαιώματα. Να παλέψει για το δικαίωμά της στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες, στην ίδια τη ζωή. Με αυτή την έννοια, είναι σημαντικός όρος για τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της να μαζικοποιήσει την πορεία της 6^ης Δεκέμβρη, η οποία δεν αποτελεί απλά μια ημέρα μνήμης, αλλά κυρίως μια ημέρα υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών μας, εναντίωσης στην καταστολή και τη φασιστικοποίηση και υπενθύμισης απ’ τη δική μας πλευρά, πως δεν θα δεχτούμε άλλες σφαίρες στη ζωή και τα όνειρά μας. Δεν θα ξεχάσουμε τον Αλέξη και τον κάθε Αλέξη, που έφυγε άδικα από αυτό το σύστημα κι όχι από κάποιον… μανιακό δολοφόνο. Όπως τότε, έτσι και τώρα θα απαντήσουμε με αγώνες σε όσους μας κλέβουν τη ζωή!